W czerwcu 2015 r. podczas wstępnego sondażu archeologicznego w Złotoryi (woj. dolnośląskie) został namierzony fundament szubienicy (zob. tutaj). W lipcu 2016 r. badania na tym dawnym placu kaźni były kontynuowane, pod kierunkiem dr Pawła Dumy z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego, w ramach projektu badawczego Narodowego Centrum Nauki oraz praktyk studenckich przy wsparciu Urzędu Miejskiego, Towarzystwa Miłośników Ziemi Złotoryjskiej i Stowarzyszenia Ochrony i Badań Zabytków Prawa. Podczas tegorocznych badań odsłonięty został cały fundament szubienicy o średnicy całkowitej aż 750 cm, co czyni ją jedną z największych odnalezionych dotąd na Dolnym Śląsku. Przy czym grubość murów wynosiła 110 cm. W kilku miejscach relikty zostały uszkodzone najpewniej w XIX stuleciu, kiedy postawiono tutaj pawilon widokowy. Podczas prac archeologicznych odnalezione zostały liczne szczątki zwierzęce, jak i ludzkie oraz przedmioty metalowe tj. łańcuchy egzekucyjne, skoble, gwoździe, moneta, sprzączka, guziki i inne. Pozyskano również późnośredniowieczną i nowożytną ceramikę, fragmenty fajek, które są już stałymi znaleziskami podczas prowadzonych podobnych badań na innych miejscach straceń na Śląsku. Kwerendę w źródłach historycznych przeprowadził dr Daniel Wojtucki z Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego, w ramach wspomnianego wyżej projektu. Wynika z niej, że wykonano na tym placu kaźni blisko trzydzieści egzekucji, jak i pogrzebano wielu samobójców, również w trumnach. Pierwsze uchwytne źródłowo egzekucje miały miejsce już w XV stuleciu, ostatnia w 1810 r., kiedy też rozebrano murowaną szubienicę. Pozyskany podczas badań materiał zostanie opracowany, a ich wyniki zostaną opublikowane w najbliższym czasie, także w tym internetowym serwisie.