W swoim opracowaniu z 1923 roku Max Hellmich żórawiński krzyż opisał dość lakoniczną wzmianką: “przy drodze do Żernik Wielkich, na granicy pól”. Zamieścił również sylwetkę obiektu o dość nieregularnych kształtach, oraz podał jego wymiary wynoszące wówczas 147x74x15 cm.
Niestety po II wojnie światowej w polskiej literaturze przedmiotu zabytek uchodził za zaginiony. Dopiero dnia 20 kwietnia 1999 roku udało się odnaleźć górną część tego obiektu. Fragment krzyża leżał na skraju prowizorycznego mostku, ułatwiającego rolnikom wjazd na pole, po prawej stronie drogi do Żernik Wielkich. Przed wojną na niemieckiej mapie w skali 1:25 000 obiekt był zaznaczany po lewej stronie w/w drogi. Dodatkowo opatrzono go sygnaturką + i literami K.D [Kulturgeschichtl. Denkmal]. Krzyż w chwili odnalezienia był przysłonięty przez śmieci, mech i trawę, co utrudniało jego wypatrzenie. Poszukiwania dolnej części obiektu (trzonu) zakończyły się fiaskiem. Przypuszczalnie jako materiał został on wykorzystany wtórnie przez sprawcę zdekompletowania obiektu. Obecnie zabytek mierzy 90x72x21 cm.
Dzięki inicjatywie Marcina Paternogi, Adama Sulikowskiego i Daniela Wojtuckiego dnia 5 grudnia 1999 roku fragment krzyża został przetransportowany do centrum Żórawiny i złożony obok wysokiego drewnianego krzyża na prawo od bramy wjazdowej na terenie przykościelnym nieczynnej dziś świątyni pw. Bożego Ciała. Obecna lokalizacja krzyża wpływa na jego doskonałą dostępność dla turystów, a umieszczona obok tabliczka informuje o jego pierwotnej funkcji.